Dzień trzeci w Pradze

Dzień trzeci

Wystawa w Muzeum Alfonsa Muchy

Ostatni dzień spędziłam spacerując po muzeach i oglądając ciekawe nowoczesne budowle. Rankiem odwiedziłam Muzeum Alfonsa Muchy, słynnego grafika i malarza secesji. Jego twórczość łączy tradycje bizantyjskie i współczesne. Znakiem rozpoznawczym Muchy są grafiki kobiet w stylu belle époque – wyidealizowana postać pięknej kobiety otoczonej naręczem kwiatów i liści, symbolami i arabeskami. Muzeum Alfonsa Muchy to powstało w 1998 roku. W zbiorach znajduje się ponad 100 dzieł tego malarza, obrazów, fotografii, pasteli, litografii oraz szkiców węglem. 

Następnie przeszłam się chwilę, by zobaczyć Tańczący Dom w dzielnicy Nové Město postawiony w 1996r. Swą nazwę zawdzięcza kształtowi, w którym można dopatrzeć się sylwetki tańczącej pary.

Na koniec zwiedziłam na Starym Mieście praskie muzeum figur woskowych. W muzeum wystawiono woskowe figury najbardziej znanych osób z historii Czech i świata oraz karykatury współczesnych polityków czeskich. Najciekawszą jest sala poświęcona historii państwa czeskiego z figurami takich osobistości jak: legendarna księżna Libusza, cesarz Karol IV czy powieściowy wojak Szwejk.

To już koniec mojej fascynującej wyprawy do Pragi.

Dzień drugi w Pradze

Dzień drugi

 

Drugiego dnia obejrzałam duży most na Wełtawie, Most Karola. Istnieje on od XIV wieku. Do połowy wieku XIX był jedynym mostem, trwale łączącym oba brzegi rzeki. Ma ponad 500 metrów długości, wsparty jest na 16 filarach i ma ok. 10 metrów szerokości. Na moście znajduje się ponad 30 zespołów figuralnych, które są prawdziwą galerią barokowych rzeźb, stworzonych przez najwybitniejszych artystów tamtej epoki. Obok barkowych rzeźb swoje miejsce znalazły również rzeźby z początków XX wieku, stworzone już w nieco odmiennym stylu.
Most Karola z obu stron, zarówno od Malej Strany jak i od strony Starego Miasta jest zamknięty okazałymi bramami. Kamień węgielny został położony w roku 1357 przez cesarza rzymskiego i króla czeskiego Karola IV. Najpopularniejsze miejsce na moście to figura świętego Jana Nepomucena. Będąc na moście nie można również zapomnieć, o bardzo interesujących widokach na Praski Hrad, Malą Stranę, oraz wzgórze Petrin i część wzgórza na którym znajdują się pozostałości po pomniku Józefa Stalina.

Następnie udałam się na Rynek Staromiejski, gdzie znajduje się piękny ratusz z XV wiecznym zegarem astronomicznym. Rynek jest najbardziej reprezentacyjnym placem miasta. Od XI wieku targowisko miejskie, miejsce wielu ważnych dla Pragi wydarzeń. Rynek otaczają kilkusetletnie kamienice. Na rynku znajduje się pomnik Jana Husa, odsłonięty w 1915 oraz ratusz staromiejski, którego początki sięgają XIV wieku. Z powodów finansowych nie powstał nowy budynek, lecz rozbudowano istniejący dom. W maju 1945 ratusz został częściowo zniszczony przez wycofujących się Niemców (jako jeden z nielicznych obiektów w mieście) - tylko wieżę odbudowano. Na tej wieży ratusza znajduje się ruchomy zegar astronomiczny "Orloj" z XV wieku. 

Zegar składa on się z trzech głównych części: astronomicznej - pokazującej położenie ciał niebieskich, kalendarzowej - z medalionami reprezentującymi miesiące i animacyjnej - z ruchomymi figurkami dwunastu apostołów i wyobrażeniami Śmierci, Turka, Vanitas i Chciwości.

Zegar astronomiczny w Pradze

W tym dniu przeszłam się również pięknymi i malowniczymi uliczkami Pragi oraz podziwiałam panoramę miasta z Hradczan.

Dzień pierwszy w Pradze

Dzień pierwszy

Pierwszego dnia po przyjeździe nie mogłam się doczekać aby zwiedzić piękny Zamek na Hradczanach. Praski zamek stanowi rozległy kompleks usytuowany na szczycie wielkiego wzgórza, na lewym brzegu rzeki Wełtawy, która przepływa przez Stare Miasto Pragi. Teren sąsiadujący z zamkiem nazywa się Hradczany. Kompleks pałaców, kościołów, obwarowań, uliczek rozciągający się na powierzchni 45 hektarów wokół trzech dziedzińców. Do praskiego zamku należą również oszałamiające rozmachem ogrody, takie jak: Ogrody Królewskie, Ogrody Zamku Praskiego oraz Ogrody południowe – Rajski (Rajská), Hartigovski (Harigovská) i Na wałach (Na Valech).

Gród istniał już w dziewiątym wieku jako twierdza królów i książąt czeskich. Tu od 973 roku swoją siedzibę mieli biskupi chrześcijańscy. W grodzie urzędowali wybitni czescy władcy, tacy jak Przemysław Ottokar II (1253-1278), Karol IV i jego syn Wacław IV (1378-1419). Karol z Wacławem przerobili zamek na styl gotycki. Za panowania Habsburgów siedzibę królewską przebudowano na styl renesansowy.

Zamek Praski został częściowo zniszczony w okresie wojny trzydziestoletniej. Jego odnowy dokonała w osiemnastym stuleciu cesarzowa Maria Teresa.

Obecnie Zamek Hradczański jest siedzibą prezydenta Czech. 

Za murami Zamku na Hradczanach znajduje się katedra św. Wita, którą odwiedziłam. Wzniesiona na trzecim dziedzińcu Zamku Praskiego jedna z największych gotyckich katedr Europy, skarbiec w którym przechowywano symbole niepodległości narodowej (min. koronę królewską, klejnoty koronacyjne). Katedrę budowano ponad 600 lat. W 1344 Karol IV nakazał wzniesienie gotyckiej katedry. W jej powstawaniu uczestniczyli architekci z Francji, Niemiec i Austrii. Majstrowie, którzy kończyli jej budowę w XX wieku wciąż opierali się na XIV-wiecznych planach! Budowę oficjalnie zakończono w 1929 roku choć w rzeczywistości trwały jeszcze parę lat. Mimo tak długiego procesu budowy poszczególne elementy katedry doskonale się uzupełniają a jej wnętrze wręcz zapiera dech w piersiach. 

Katedra zawiera cenne dzieła sztuki rzeźby i malarstwa od XIV-XX w. Jest historycznym panteonem narodowym narodu czeskiego, spoczywają tam władcy Czech i przechowywane są insygnia koronacyjne królów czeskich, w tym korona św. Wacława.

Na terenie Zamku znajduje się również słynna Złota Uliczka. Byłam ciekawa dlaczego ją tak nazwali. Czy jest lub była ze złota?  Dowiedziałam się, że dawniej nazywała się ulicą Złotniczą (Zlatnická), gdyż była prawdopodobnie siedzibą miejscowych złotników – Żydów pracujących dla skarbu, znajdujących w ten sposób schronienie za murami zamku. Do zamkowych łuków muru obronnego, wzniesionego ok. 1500 przez Benedykta Rejta, dobudowano małe domki (ponad nimi widać kawałek muru). Poddasza domków tworzy chodnik obronny, łączący dwie wieże.
W domku nr 22 w 1917 pisał swoje dzieła Franz Kafka. W domku nr 12 u Jiřígo Mařánka zbierali się pisarze i poeci, m.in. František Halas, Jaroslav Seifert, Vítězslav Nezval .W latach 50. XX wieku z domków wysiedlono ostatnich mieszkańców. Obecnie znajdują się w nich oryginalne sklepiki, galerie i wystawy, przyciągające uwagę licznych turystów.

To była ostatnie miejsce które odwiedziłam pierwszego dnia, w Pradze.

Podróż czwarta

Kolejnym miastem które postanowiłam zwiedzić, była Praga nad Wełtawą, największe miasto i stolica Czech.

Praga (czes. i słow. Praha) – stolica i największe miasto Republiki Czeskiej, położone w środkowej części kraju, nad rzeką Wełtawą.
Praga jest ośrodkiem administracyjnym, przemysłowym, handlowo-usługowym, akademickim, turystycznym i kulturalnym o znaczeniu międzynarodowym. Jest siedzibą większości czeskich urzędów centralnych (w tym parlamentu, prezydenta i rządu). Stanowi najważniejszy w skali kraju węzeł drogowy i kolejowy, posiada również międzynarodowy port lotniczy i sieć metra.
Dzisiejsza Praga powstała w 1784 r. z połączenia pięciu wcześniej samodzielnych, lecz powiązanych ze sobą organizmów, których początki sięgają średniowiecza: Starego Miasta, Nowego Miasta, Josefova, Małej Strany i Hradczan – siedziby władców czeskich. Od 1992 r. zabytkowe centrum miasta znajduje się liście światowego dziedzictwa UNESCO. Ze względu na bogactwo atrakcji, należy do najchętniej odwiedzanych miast Europy.
Według tradycji oryginalna czeska nazwa miasta Praha pochodzi od czeskiego słowa práh - próg. Etymologia nazwy miasta zbudowanego nad progiem lub jazem pochodzi od historycznej nazwy przeprawy przez Wełtawę w okolicy dzisiejszego Mostu Karola.
Według danych z 2008 r. liczba ludności miasta wynosi 1 226 697 osób (1. miejsce w Czechach), natomiast powierzchnia – 496 km² (również 1 miejsce w Czechach). Praga oficjalnie podzielona jest na dziesięć obwodów, które z kolei dzielą się na dzielnice. Obszar metropolitalny Pragi liczy, według danych 1 964 750 mieszkańców.

Trasa wycieczki: 
1. Zamek na Hradczanach
2. Katedra św. Wita
3. Most Karola
4. Rynek Staromiejski
5. Złota uliczka
6. Muzeum Alfonsa Muchy
7. Tańczący dom
8. Muzeum figur woskowych

Paryż - Ciekawostki i wskazówki

Transport

Po Paryżu można przemieszczać się jednym z wielu rodzai transportu. Znajduje się tu metro, miejska sieć kolejowa połączona z siecią metra, tramwaje oraz autobusy. Po stolicy Francji przemieszczają się również specjalne busy dowożące ludzi na lotniska:  Roissybus i Orlybus.  

Przeznaczone dla turystów są  specjalne autobusy piętrowe typu "open-deck"  - Open Tour.  

Montmartrobus to linia autobusowa czynna cały rok, kursująca po dzielnicy Montmartre. Autobus przejeżdża obok wszystkich , ważniejszych miejsc na Montmartre. 

Montmartrobus

Za to Batobus to autobus wodny regularnie pływający po Sekwanie. Batobus przemierza rzekę w obie strony, zatrzymuje się na ośmiu przystankach, gdzie można wsiąść i wysiąść.

Batobus na Sekwanie

 

 

 

 

 Kuchnia francuska

 Charakterystyczną cechą posiłków francuzów jest stały podział na śniadania, obiady i kolacje, pomiędzy którymi nie ma pośrednich form. Te główne posiłki są jednak dość obfite, zwłaszcza obiady. Najczęstsze śniadanie, herbata lub kawa (ewentualnie czekolada) z rogalikiem lub z chlebem z masłem i z dżemem. Obiady są oczywiście dość różne, ale często kilkudaniowe. Standardowo jest to: przystawka, danie główne, talerz z serami i deser z kawą. Na kolację Francuzi jadają sałatki warzywne, często z odrobiną drobiu. 

Francja słynie ze swoich serów i win. Nic więc dziwnego, że stanowią one częste uzupełnienie potraw z kuchni francuskiej. 

Za jedne z bardziej tradycyjnych dań, kojarzonych z Francja, uchodzą m.in.: kaczka z pomarańczą, kurczak nadziewany orzechami, krewetki w śmietanie, kisz ze szparagami, omlety, prażone kasztany czy wreszcie niemal legendarne ślimaki w skorupkach i żabie udka.

Ciekawostki 

1. Motyw Paryża pojawia się w wielu filmach fabularnych, spośród których najbardziej znane to Zakochany Paryż", "Francuski pocałunek", "Kod da Vinci", "Paryż, Teksas", "Amelia", "Pachnidło", "13 Dzielnica", "Ratatuj", "Moulin Rouge!", "Vidocq". 

Łuk Grande Arche

2. Umiejscowienie zbudowanego kilkanaście lat temu łuku Grande Arche zostało wybrane tak aby można było zobaczyć stamtąd Łuk Triumfalny i na odwrót.

Czwarty dzień w Paryżu

Dzień czwarty

Czwartego dnia postanowiłam wstąpić do paryskiego Disneylandu skoro już byłam w pobliżu. Kompleks położony jest na przedmieściach Paryża w miejscowości Marne-la-Vallée - 30 km na wschód od stolicy. Bawić się można w 2 parkach tematycznych: Disneyland Park oraz Walt Disney Studios.  W Disneylandzie można również wynająć pokój w jednym z hoteli, zakupić pamiątki, a nawet zagrać w golfa.
Disneyland Park jest podzielony na 5 tematycznych krain:

1. Main Street - to główna aleja parku, którą można dotrzeć do każdej z czterech krain. Stylizowana jest na amerykańską ulicę lat 20. Przy Main Street znajdują się m.in. ratusz, sklepy, restauracje, tory wyścigowe oraz główna stacja kolejki kursującej po całym parku.

2.  Frontierland - Kraina Dzikiego Zachodu - Znajdziemy tutaj banki, salony, kowbojów, złoczyńców oraz wszystko co związane z gorączką złota i atmosferą dzikiego zachodu – ale nie tylko. Do najważniejszych atrakcji należą także dom strachów, sztuczne jezioro z prawdziwymi statkami parowymi prosto z epoki Tomka Sawyera, miasteczko Pocahontas, czy zapierająca dech w piersiach górnicza kolejka górska.

3.  Adventureland - Kraina Przygód - Na Krainę Przygód składają się: mini-miasto z Baśni Tysiąca i Jednej Nocy inspirowane historią Aladyna, sklepy i restauracje związane z filmem Disneya „Król Lew”, azjatycka dżungla z kolejką górską Indiany Jonesa i wreszcie największa część w klimacie „Piratów z Karaibów”.

4.  Fantasyland - Kraina Fantazji - Przeznaczona głównie dla dzieci kraina baśni i fantazji. Głównym obiektem jest tutaj górujący nad całym parkiem zamek Śpiącej Królewny. Pozostałe części poświęcono Królowej Śniegu, Piotrusiowi Panu, Pinokiu, Alicji w krainie czarów (labirynt) oraz innym postaciom i bajkom dla najmłodszych.

5. Discoveryland - Kraina Odkrywców - Określana także krainą przyszłości. Oferuje następujące atrakcje: Statek Kosmiczny, Kosmiczna kolejka górska „Space Mountain: Mission 2”, Karuzela Międzyplanetarna, Tor Samochodowy „Autopia”, Symulator wyprawy w kosmos „Star Tours”, „Capitan EO” – film 4D z Michaelem Jacksonem.

  

Walt Disney Studios jest podzielony na 4 strefy:

1. Front Lot - "wejście" - zdjęcia, wystawy, bary

2.Toon Studio  - kulisy przygotowywania filmów animowanych.

3.Production Courtyard - strefa kulis kręcenia filmów - pokaz starych filmów, specjalny pociąg pokazujący różne techniki efektów specjalnych w plenerze.

4.Backlot - to świat efektów specjalnych, m.in. motorowe pokazy kaskaderskie i powstawanie efektów specjalnych.

 Niektórzy mogą powiedzieć, że parki rozrywki są dla dzieci, lecz ja tak nie uważam. Każdy może w parku znaleźć atrakcje dla siebie i jestem pewna, że będzie się tu wspaniale bawił.

Takie były ostatnie chwile mojej wycieczki do Paryża. 

Trzeci dzień w Paryżu

Dzień trzeci

Trzeciego dnia postanowiłam obejrzeć Muzeum Orsay na prawym brzegu Sekwany. Jest to muzeum sztuki XIX w. To właśnie tutaj znajduje się największa kolekcja arcydzieł mistrzów impresjonizmu i postimpresjonizmu, takich jak: Renoir, Gaugain, Van Gogh, Monet, Sisley, Cézanne. Nawet budynek sam w sobie stanowi prawdziwe dzieło sztuki – jego eklektyczna kamienna fasada, rzeźby, niezwykle piękne, bogato zdobione zegary, sprawiają, że jest to jedno z piękniejszych muzeów Europy. I pomyśleć, że początkowo pełniło rolę dworca kolejowego do roku 1939.

Po obiedzie w jednej z francuskich restauracji, udałam się na spacer chyba najpiękniejszą aleją świata - Polami Elizejskimi. Rozciągają się one na odcinku trzech kilometrów w VIII dzielnicy, w północno-zachodniej części centralnego Paryża.

Pola Elizejskie z licznymi teatrami, restauracjami, kinami i ekskluzywnymi sklepami są miejscem często odwiedzanym przez turystów. W pobliżu znajduje się Pałac Elizejski wraz z ogrodem.

Po południu poszłam pospacerować nad Sekwaną. Każdego lata bulwary biegnące wzdłuż rzeki przeistaczają się w piaszczystą plaże, z której co roku korzysta kilka milionów turystów i mieszkańców miasta. W Paryżu byłam właśnie latem dlatego postanowiłam skorzystać z okazji, usiąść na jednym ze specjalnie przygotowanych leżaków i pooglądać wolno płynącą Sekwanę. Pod wieczór bulwarem ciągnącym się nad Sekwaną powróciłam powoli do hotelu, oglądając zachodzące słońce.

Drugi dzień w Paryżu

Dzień drugi

 Kolejnego poranka odwiedziłam Luwr. Jedno z największych muzeów świata. W kompleksie budynków o całkowitej powierzchni wynoszącej 60,600 metrów kwadratowych. Obecnie muzeum gromadzi ponad 380,000 dzieł z których jedynie 35,000  tworzą stałe ekspozycje dzieł sztuki od czasów najdawniejszych po połowę wieku XIX, dzieła światowego dziedzictwa o największej sławie takie jak np. stela z kodeksem Hammurabiego, Nike z Samotraki, Mona Lisa pędzla Leonarda da Vinci. Znajduje się tu wiele dzieł znakomitych artystów wszech czasów.

Następnie poszłam zwiedzić katedrę Notre Dame znajdującą się na wyspie na Sekwanie. Jej nazwa tłumaczy się jako Nasza Pani i odnosi się do Matki Boskiej. Wzniesiono ją na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX wieku. Jej budowa trwała ponad 180 lat (1163-1345).

Tego samego dnia zdążyłam jeszcze zobaczyć Łuk Triumfalny. Stoi on na placu Charles'a de Gaulle'a. Znajduje się  na zachodnim skraju Pól Elizejskich.

Jest to ważny element architektury Paryża, stanowiący zakończenie perspektywy Pól Elizejskich. Łuk został zbudowany dla uczczenia tych, którzy walczyli i polegli za Francję w czasie wojen rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich.

Pierwszy dzień w Paryżu

Dzień pierwszy

Pierwszy dzień mojego pobytu w Paryżu spędziłam na zwiedzaniu min. Pałacu wersalskiego. 

Pałac wersalski znajduje się w Wersalu, na przedmieściach Paryża. Jest uznawany za symbol monarchii absolutnej.

W 1682 pałac w Wersalu stał się oficjalną rezydencją króla Francji i Wersal przejął rolę stolicy kraju.

Obecnie pałac jest odwiedzany przez około 10 milionów zwiedzających rocznie i stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych Francji. Znajduje się w nim 700 pomieszczeń, z których 120 udostępnia się publiczności. Najświetniejszym pomieszczeniem pałacu jest Galeria Zwierciadlana. Jej sklepienie zdobią malowidła Le Bruna, przedstawiające wielkie francuskie zwycięstwa. Galeria zawdzięcza swą sławę siedemnastu ogromnym oknom wychodzącym na park i odbijającym się w takiej samej liczbie luster na przeciwległej ścianie.Naokoło pałacu rozciągają się ogrody w stylu francuskim  o powierzchni 800 ha. Paląc wersalski pomimo tego że został zbudowany prawie 400 lat temu, jest zachowany w bardzo dobrym stanie. Najbardziej spodobało mi się pozostawienie oryginalnego urządzenia wnętrz. 

Po południu wróciłam do Paryża, chwilę odpocząć i wieczorem wyjść na Wieżę Eiffla, by podziwiać piękną, nocną panoramę Paryża.

Wieża Eiffla  stoi w zachodniej części centrum miasta, nad Sekwaną, na północno-zachodnim krańcu Pola Marsowego. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 roku. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki. Po 20 latach miała być rozebrana. Jej konstruktor, Gustaw Eiffel, nie chciał do tego dopuścić. Założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. Podczas I wojny światowej stała się obiektem militarnym – łączyła Paryż z posterunkami wojskowymi na granicy z Niemcami. 

Paryż nocą

Wycieczka do Paryża

W kolejną podróż udałam się do stolicy Francji, Paryża. Wciąż nie mogę się nadziwić ogromowi tego miasta oraz jego zabytkom. Przedstawię wam opis mojej podróży po tym mieście.

Paryż (fr. Paris) – stolica i największa aglomeracja Francji, położona w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną. Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i atrakcje turystyczne, co powoduje, że Paryż jest co roku odwiedzany przez ok. 30 milionów turystów.
W granicach administracyjnych Paryża zamieszkuje ponad 2 mln osób, w tzw. Wielkim Paryżu ok. 10 mln a w całym zespole miejskim ponad 12 mln. Aglomeracja paryska konkuruje tym samym pod względem liczby ludności w Unii Europejskiej z Londynem. Miasto ma układ koncentryczny z rozchodzącymi się gwiaździście bulwarami. Jego oś stanowi wcięta dolina Sekwany, która dzieli Paryż na dwie części: prawobrzeżną (północną) Rive Droite oraz lewobrzeżną (południową) Rive Gauche.

Paryż - Sekwana

Trasa wycieczki:
1. Wersal
2. Wieża Eiffla
3. Luwr
4. Katedra Notre Dame
5. Muzeum Orsay
6. Łuk Triumfalny
7. Aleja Pól Elizejskich
8. Sorbona
9. Disneyland

Kair - Ciekawostki i wskazówki

Kuchnia

Egipska kuchnia inspirowana jest kuchnią turecką, grecką i arabską. Typowe dla tego kraju pożywienie składa się z dużej ilości ryżu, do którego dodaje się gotowane i zaprawiane olejem warzywa lub mięso. Większość potraw bogato przyprawiana jest czosnkiem, kminkiem, koperkiem lub miętą, a także sól, pieprz, cebula i masło to jedne z głównych egipskich składników. Choć kuchnia egipska jest uznawana za dość ciężką, a odwiedzających państwo faraonów turystów ostrzega się przed dziwacznymi i czasem trudnymi do zniesienia dla europejczyków smakami, to jednak niewątpliwie warto zapoznać się z tą oryginalną kuchnią i spróbować choćby kilku potraw.

Transport 

Po Kairze Turyści mogą się przemieszczać pociągami, tramwajami, metrem, taksówkami, oraz wynajętymi samochodami. Jednak trzeba uważać, ponieważ kairskie drogi należą do najniebezpieczniejszych na świecie. Główną przyczyną wypadków jest wielki tłok na drogach. Kairskie metro jest jedynym w Afryce, długość sieci wynosi 62 km i wkrótce ma zostać rozbudowana. Obecnie działają w Kairze dwie linie metra – zielona i czerwona. Jest to bardzo tani środek komunikacji w porównaniu do taksówek. Charakterystyczny jest ruch lewostronny pociągów metra. Kairskie tramwaje obecnie kursują jedynie po przedmieściach miasta.

Handel

Najbardziej handlowym rejonem jest bazar Chan al-Chalili.Jest to zlepek targowisk, na których handluje się złotem, srebrem, biżuterią, pamiątkami, ubraniami i wyrobami rzemiosła artystycznego.

Struktura wyznaniowa

 Największą społecznością w mieście są muzułmanie, w zdecydowanej większości są to sunnici. Większość meczetów znajduje się w dzielnicy Kairu muzułmańskiego, znajdują się tu szkoły, uniwersytety i instytuty tej religii. Koptyjska część miasta przypomina o tysiącletnim okresie pomiędzy władzą faraonów a muzułmanów. Koptowie w zdecydowanej większości są obrządku ortodoksyjnego, nieliczni w obrządku grecko-prawosławnym a niewielka grupa w obrządku katolickim i ewangelickim.

 

Bakszysz

 Bakszysz to napiwek, ale nie taki zwykły. To bardziej rodzaj jałmużny, ponieważ religia islamu nakazuje dzielenie się majątkiem z biednymi. Samo słowo bakszysz oznacza podziel się z bliźnim. Trzeba się przygotować że będzie się proszonym o bakszysz w tak błahych sytuacjach jak wskazanie dobrego miejsca do zrobienia zdjęcia, czy po prostu pytając o drogę.

Trzeci dzień w Kairze

Dzień trzeci

 

Trzeciego dnia pojechałam taksówką do Memfis aby zobaczyć piramidy schodkowe oraz grobowce w Saqqarze. Najbardziej znaną jest piramida Dżesera zbudowana w Sakkarze około 2650 p.n.e. przez budowniczego Imhotepa. Ta monumentalna budowla kamienna stanowi część kompleksu grobowego, złożonego z samej piramidy, umieszczonej w północnej części kompleksu, oraz otaczających ją kaplic i dziedzińców o różnym przeznaczeniu. Całość otoczono murem o wysokości 10 m. Sama piramida ma wymiary podstawy 121 x 109 m oraz wysokość 62,5 m. Zbudowana jest z sześciu segmentów w kształcie mastab. 

 

Następnie pojechałam dalej taksówką do piramid w Gizie oraz Sfinksa. Ogromne piramidy robią niesamowite wrażenie, zwłaszcza gdy stanie się u jej podstawy i spróbuje spojrzeć w górę. W Gizie znajdują się trzy ogromne piramidy i kilka mniejszych schodkowych. Największa z nich, Cheopsa ok. 2560 p.n.e., ma podstawę o boku 227 m i wysokość 147 m, piramida Chefrena, jest wysoka na 138 m, a piramida Mykerinosa ma tylko 62 m wysokości. 

Cały zespół wybudowano z różnych kamieni. Dziedzińce wyłożono czarnym bazaltem, kolumny i filary wykonano z czerwonego granitu, ściany miały biały kolor użytych do budowy wapieni i alabastru. Wnętrze pokryte było licznymi inskrypcjami wykutymi w kamieniu. Relief wypełniono niebieskim barwnikiem. Niebieską farbą malowano sufity, na tym tle umieszczono żółte gwiazdy. Do wejścia do komór grobowych, umieszczonych po wschodniej stronie budowli, prowadziły długie rampy w kierunku Nilu.

Po zwiedzeniu piramid udałam się w stronę Sfinksa. Wykuty z ogromnego bloku skalnego (o długości 73 m i wysokości 20 m) pozostawionego w wyrobisku z czasów Cheopsa, posąg leżącego lwa z głową władcy w chuście nemes, prawdopodobnie wizerunek Chefrena. Sama rzeźba ma długość 57 metrów, szerokość 6 m i wysokość 20 m. Wielokrotnie zasypywany przez piasek i odkopywany już za czasów starożytnych. 

Gdy popołudniu wróciłam do Kairu, poszłam przespacerować się nad Nilem. Wieczorem wsiadłąm na jedną z licznych barek i oglądałąm jak słońce zachodzi nad widnokręgiem.

To był ostatni dzień podróży. Żałuję, że nie mogłam tam być dłużej, ale mam nadzieję, że wkrótce znów tam pojadę.